Een stapel ongeopende post is vaak meer dan een stapel ongeopende post alleen. Vaak schuilt achter die berg poststukken een wereld van onmacht en is het slechts het topje van de ijsberg dat zichtbaar wordt.
Objectief gezien is het openen van de post een kleine moeite. En ieder weldenkend mens weet dat je met het ongeopend laten liggen van de post niets op schiet, sterker nog de problemen alleen maar groter worden. En toch blijven er stapels post ongeopend. De druk is te groot geworden. Nee, nu even niet. Morgen ga ik er mee aan de slag. Maar morgen wordt overmorgen, wordt volgende week, volgende maand. En ineens staat de de deurwaarder op stoep en wordt er beslag gelegd.
Hoe doorbreek je een dergelijk patroon, hoe voorkom je dat zaken uit de hand lopen? In de training ‘vroegtijdige risicosignalering‘ en ‘praktische psychiatrie achter de voordeur‘ besteden we uitgebreid aandacht aan het herkennen van en doorbreken van dergelijke gedragspatronen.